[เรื่องเสียว] เมื่อฉันต้องโดนพวกขี้ยารุมเย็ด
ฉันได้เข้ามาอ่านเรื่องเสียวๆของบรรดาชายหนุ่มๆที่ส่งเข้ามาเล่าประสบการณ์ ของตัวเองให้เราท่านๆได้อ่าน และก็ฉันกับเพื่อนฝูงก็เข้ามาใช้บริการในเวปนี้มาได้ไม่นาน โดยหนแรกๆเพื่อนพ้องที่ชื่อ อร เป็นผู้แนะนำ หนแรกก็ยังไม่กล้ามอง ไม่กล้าอ่านเนื่องจากว่ากลัวพวกเพศชายในบริษัทจะทราบดีแล้วเอาไปล้อ อรก็พูดว่าไม่มีผู้ใดทราบหลอกว่าพวกเราใช้เครื่องคอมพิวเตอร์อยู่ตามลำพังภายหลัง ได้อ่านประสบการณ์ของเพื่อนพ้องๆที่ส่งเข้ามาก็รู้สึกต้องการ ไปตามจินตนาการของตน ฉันก็มีประสบการณ์แบบงั้นแบบเดียวกัน แต่ว่าเป็นประสบการณ์ที่ไม่ดีเอามากๆซึ่งเกิดเรื่องยุคทำงานในบริษัทส่งออกนี้ใหม่ ในตำแหน่งพนักงานที่มีหน้าที่สำหรับบัญชี ฉันชื่อว่าเหน่ง อายุ 33 ปี ผิวขาว รูปร่างท้วมๆไปทางอ้วนหน่อย จบปริญญาตรีจากมหาลัยเอกชนแถววิภาวดี-รังสิต หลังจากสำเร็จการศึกษาออกมาก็ทำงานมาหลายบริษัท มีคนมาจีบก็มากมาย แม้กระนั้นเหน่งรู้ดีว่าพวกเพศชายกลุ่มนี้หวังอะไรบ้างที่อยู่ในตัวเหน่งแน่ถึงมาปฏิบัติดี เหน่งก็ยังรอบคอบตัวมาตลอด ไม่กล้าไปไหนมาไหนกับผู้ใดเพียงลำพัง สองต่อสอง หากจะไปต้องมีเพื่อนฝูงไปเป็นกรุ๊ป เมื่อไม่กี่ปีให้หลังเหน่งได้ย้ายที่ดำเนินงานใหม่มาอยู่ที่ท่าเรือลำคลองเตย เหน่งกลับไปอยู่ที่บ้านเย็นดูสวิงกิ้งเหมือนจะทุกวัน เนื่องจากว่าบ้านของฉันอยู่บางแค พอเพียงเลิกงานก็จำต้องรีบขึ้นรถกลับไปอยู่ที่บ้าน เดินทางแบบนี้โดยตลอด รวมทั้งดูแลตัวตลอดจะไม่กลับไปอยู่ที่บ้านดึกดื่น หากกลับดึกดื่นก็จะนั่งแท๊กซีเข้าบ้าน ทางลำคลองเตยไปที่พัก เป็นถนนสายใหญ่ไม่มึด แต่ว่าจำต้องต่อรถเมย์ถึง2 ต่อถึงกำลังจะถึงบ้านได้แล้วก็เรื่องที่คิดไม่ถึงที่จะทำให้ฉันควรมีตาบาปจนถึงทุกวันนี้เนื่องจากว่าได้ เดรฉานคนงานที่ท่าเรือลำคลองเตย ที่พวกมันทำให้ฉันควรจะมีความมัวหมองในวันสิ้นเดือน เป็นวันค่าตอบแทนรายเดือนออกของบริษัทฉัน สหายๆบุคคลอื่นก็มีนัดหมายกับแฟนคลับแล้วก็ครอบครัวส่วนที่ยังไม่มีครอบครัวก็จะไป หาร้านอาหารดื่มกินกันเสมอๆ ส่วนตัวฉันนั้นจะต้องมานั่งปฏิบัติงานปิดบัญชีปลายปีอยู่ตามลำพังคนเดียวเพราะเหตุว่าดำเนินงานไม่ทัน สหายสถานที่ทำงานบัญชีอีกคนก็ลาคลอด งานทั้งสิ้นก็หนักอยู่ที่ฉันผู้เดียว วันนั้นฉันรีบปฏิบัติงานในตอนกลางวันอย่างเร่งด่วน โดยที่ไม่ไปพักกินข้าวช่วงเวลากลางวันภายนอก บอกสหายว่าจะต้องรับปิดบัญชีให้หมดเพื่อจะได้ไม่กลับไปอยู่บ้านมืดค่ำฉันนั่งปฏิบัติงาน จนถึงลืมเวลาไปเลยว่ากี่นาฬิกาแล้ว พอเพียงดำเนินงานเสร็จรีบเก็บสิ่งของแล้วก็หันไปมองนาฬิกาตรงเวลา 3 ทุ่ม ฉันกำลังจะเดินออกมาจากบริษัท ฝนก็ตกลงมาอย่างมาก ฉันก็มองหายามที่เฝ้าบริษัท แม้กระนั้นก็มองไม่เห็น ฉันมีความรู้สึกว่ายามคงไปดื่มเหล้ากับเพื่อนพ้องยามแถวคลังสินค้าท่าเรือแน่ ฉันยังกล่าวลอยๆไปอีกว่า ถ้าหากลักขโมยเข้ามาขโมยแล้วจะทำเช่นไร ยิ่งในบริษัทมีสิ่งมีราคาหลายประเภทคราวอีกทั้งคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่ 3 เครื่อง ฉันก็นั่งรอคอยให้ฝนหยุดตก ยิ่งนั่งรอนานเท่าใดก็ไม่รู้เรื่องฝนก็ยังตกอยู่และก็ยิ่งแรกขึ้น รวมทั้งอยู่ดีฉันก็ได้ยินเสียงฟ้าผ่าลงมาข้างหลังอาคารต่อไป จนถึงทำให้กระแสไฟฟ้าดับทั้งยังอาคาร ฉันมีความคิดว่าประเดี๋ยวก็ติด เพราะว่าเคยเป็นแบบงี้ประจำ แต่ว่าคราวนี้ไม่เป็นแบบนั้น ฉันกลัวก็กลัว จะกลับไปอยู่ที่บ้านก็กลับมิได้ฝนตก ฉันนั่งอยู่ภายในห้องเครื่องปรับอากาศ เพียงพอไฟดับอากาศในห้องก็อบอ้าว ร้อนหายใจไม่ออก ฉันก็เลยเดินไปเปิดหน้าต่างออก 1 บ้าน ทางข้างหลังบริษัท เป็นห้องที่ฉันดำเนินการอยู่ แล้วก็ฉันก็มองออกไปที่รั้ว มองเห็นเงาคนอยู่ที่รั่วฉันก็นึกว่ายามบริษัท ก็เลยตะคอกถามคำถามว่านั้นยามใช่ไหม เสียงฝนก็ดัง ฉันได้ยินเสียงตอบกลับมาแววว่าใช่ แม้กระนั้นเสียงแปลกๆฉันมีความรู้สึกว่าอาจจะดื่มเหล้ามากมายจนถึงเสียงแหบ ชั่วประเดี๋ยวผู้ที่ฉันมีความรู้สึกว่าเป็นยามก็เดินเข้ามาถึงตัวฉัน เมื่อฉันมองดูไปที่รูปร่าง เค้าหน้าที่ไม่คุ้นหน้า ฉันถึงกับสะดุ้งแทบจะเป็นลมเป็นแล้งตาม
หน้า:
[1]